Amper past ze door de deur, niet haar omvang maar de tassen die zij bij zich heeft maken haar "breed" Een man, eind veertig houdt de deur voor haar open. Ze lopen naar een vrij tafeltje aan de muurkant.

Als ze gaan zitten probeer ik de namen op de tassen (met van die touwtjes) te lezen maar het lukt niet.

Ze gaan naast elkaar zitten en hij streelt haar hand, ik duik weg achter mijn krant, dit is geen tweede leg maar 3e leg denk ik. 

Ik hoor haar zeggen dat ze de muur een vieze bruine kleur vindt hebben terwijl de man vol overgave verteld over Rob de Nijs, Rob wie? Vraagt ze

Als de bediening even op zich laat wachten loopt de man zelf naar de bar, kijkt blij in de rondte en besteld twee cappuccino.

Hij gaat zitten en de cappuccino's worden snel gebracht. 

De vrouw neemt een slok en zegt resoluut: dit is geen koffie met verse koemelk....

Nee stamelt de man, dat hebben ze hier niet. 

Resoluut pakt de vrouw haar tassen, staat op en loopt naar de deur.

Snel legt de man 20 euro op de bar en loopt ook naar de uitgang, met een treurige blik kijkt hij nog een keer om....

Ewart Tamminga

209