Zijn moeder en grootmoeder zijn de stad uit, zodat ik op hem moet passen. 

Ik verheug me op een partijtje schaak, ik heb het bord al klaar gezet.

Mijn kleinzoon heeft andere plannen. Hij hangt onderuit gezakt op de bank, en heeft alleen aandacht voor het scherm van zijn telefoon. Af en toe slingert hij een krachtterm de lucht in, wanneer een virtueel monster zijn kop af bijt. Verder zegt hij geen woord. 

 

Na een paar uur ben ik het zat. ‘Kom op jong, we gaan de stad in.’

Hij sputtert wat tegen, maar staat toch op. 

‘Waar gaan we heen opa?’

‘Naar Marcella, een hapje eten.’

‘Heb je een vriendin?’

Ik grinnik om het gemak waarmee hij zijn vraag stelt. 

Als we op het Amstelveld aankomen ziet hij wat ik bedoel. ‘Hier hebben ze de lekkerste kippendijtjes van Amsterdam.’

Hij gaat zitten en kijkt gefascineerd naar het gigantische roer aan het plafond. 

Zijn aandacht wordt afgeleid door twee mannen, die elkaar met een vette tongzoen begroeten. 

‘Dat zijn homo’s opa,’ legt hij uit. 

‘Geen probleem toch,’ zeg ik, en hap in de schuimkraag van mijn biertje.

‘Ik vind het anders maar smerig hoor, twee mannen bij elkaar.’ Hij zegt het net iets te hard. Ik zie hoe gezichten onze kant opdraaien en onder tafel trap ik hem tegen zijn been.

‘Ja, twee mannen bij elkaar, die hebben geen vrouw om het huis schoon te maken. Dat zal een smeerboel worden!’

Ik lach opgelucht mee met de schaterende mannen, maar straks ga ik eens een hartig woordje met mijn dochter praten!

Karin Stolwijk

262